De inkoop van monturen en zonnebrillen vertoont tot nu toe een ander patroon dan bijvoorbeeld de inkoop in de modebranche. Daar wordt tot wel een jaar vooruit een collectie voorgesteld die door de inkopers zo lang van tevoren al ingekocht wordt. Items die bij die inkoopsessies niet aanslaan worden vervolgens ook niet gemaakt en de echte productie volgt pas als de inkoopsessies voorbij zijn. In de optiek wordt voorraad bij de leveranciers al opgebouwd voordat er ingekocht wordt en verwachten opticiens dat de levering snel na de inkoop volgt. Dat systeem heeft voor de leveranciers als nadeel dat ze voorraad aanleggen van modellen of bijvoorbeeld kleuren die vervolgens niet ingekocht worden en dus blijven liggen en die bovendien productiecapaciteit gekost hebben die beter gebruikt had kunnen worden voor goedlopende monturen en zonnebrillen. Kan zo’n systeem veranderd worden? In principe wel natuurlijk maar dan zouden winkels hun inkoopprocessen moeten aanpassen en zouden leveranciers in een veel eerder stadium hun collecties moeten laten zien.
Toch lijkt het hier en daar al een beetje te gebeuren. Kering, Thélios en Luxottica, gewend aan het modesysteem, nodigen hun klanten steeds vaker vroegtijdig uit om ergens in de wereld (Londen, Rome, Milaan) nieuwe collecties in te zien en ruim vooruit (3 maanden – 6 maanden) vooraf in te kopen. Ze kapen daarmee heel snel alvast ruimte en budget van de opticiens. Zo’n systeem heeft natuurlijk voor- en nadelen en maakt het voor opticiens zeker moeilijker om hun collecties te beheren. Voor de leveranciers heeft het eerder voor- dan nadelen omdat er geproduceerd kan worden wat er verkocht is, productiecapaciteit beter benut wordt en grote voorraden onverkochte monturen en zonnebrillen dus vermeden worden. Er zitten uiteraard nog meer (positieve en negatieve) haken en ogen aan dit hele verhaal maar het zou een branche brede discussie zeker waard zijn.
